Reklama

Wyższe Seminarium Duchowne

Przyobleczeni w nowego człowieka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

28 października był dla 17 alumnów III roku Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie i dla ich rodzin szczególnym dniem. Otrzymali strój duchowny podczas obrzędu obłóczyn. Przywdzianie sutanny jest bardzo ważnym wydarzeniem dla wspólnoty seminaryjnej, zwłaszcza że w tym roku zbiegło się z 75-leciem naszego Seminarium.

Przez cały tydzień poprzedzający to wydarzenie klerycy przygotowywali się duchowo. Pomocą była w tym codzienna adoracja Najświętszego Sakramentu, konferencja ojca duchownego - ks. Remigiusza Loty i sobotnia Eucharystia.

Na uroczystość przybyli do kościoła seminaryjnego rodzice, rodzeństwo, rodziny, księża z rodzinnych parafii, siostry zakonne i przyjaciele. Rozpoczynając uroczystą Mszę św., rektor Seminarium - ks. dr Włodzimierz Kowalik poprosił wszystkich zebranych o wielką modlitwę za przyjmujących strój duchowny, aby byli wytrwali w drodze ku Chrystusowemu kapłaństwu. Ksiądz Rektor pobłogosławił sutanny, znak przynależności do Chrystusa. Zakładając sutannę, alumni stali się znakiem Boga na ziemi, Jego obecności wśród nas. Jest to zarazem symbol sprzeciwu wobec otaczającego nas świata, kolorowego, szumnego i zabieganego wokół spraw doczesnych. Sutanna symbolizuje także pokorę, inność tego, kto ją nosi. Jest zewnętrznym wyrazem wewnętrznych zmian, które dokonują się ciągle w sercu młodego człowieka, który opuszcza świat i oddaje na własność Chrystusowi. Alumni otrzymali także komże. Jej biel symbolizuje niewinność i stan łaski uświęcającej. Ksiądz Rektor wręczył także klerykom zapalone świece, symbol światła Chrystusowego. Taką świecę każdy otrzymał na chrzcie św., potem podczas I Komunii świętej. Znak świecy otrzymanej podczas obłóczyn ma przypominać, że trzeba być światłem świata, rozpraszać mroki zła. Sutanna będzie w tym pomagać, bo w niej wszędzie, czy to w swoich rodzinnych kościołach, w domu, czy też na ulicy jest się znakiem Chrystusa, który jest Światłością świata.

W homilii Ksiądz Rektor wskazał na doniosłość obrzędu obłóczyn. Oto kolejna grupa alumnów otrzymuje strój duchowny, który jest symbolem przynależności do Chrystusa. Na pewnym etapie formacji seminaryjnej trzeba światu pokazać, kim się chce być. Do tej pory klerycy byli niczym nie wyróżniającymi się młodymi ludźmi. Od tej chwili świat będzie postrzegał ich jako osoby duchowne, reprezentujące Kościół, i cokolwiek uczynią dobrego, będzie to przypisane Kościołowi. Ale jednocześnie wszelkie odstępstwa, krzywdy przez nich popełnione, także będą przypisywane Kościołowi. Ten wielki dar połączony jest także ze zwiększonymi wymaganiami wobec nowo obłóczonych. Ksiądz Rektor powiedział: "Od dzisiaj Kościół ma prawo więcej od was wymagać. Wasza dyspozycyjność, służba, pobożność i miłość ma stale wzrastać. Ufam, że poprzez przyjęcie sutanny, modlitwę, kontemplację, solidne studium teologii zbliżać się będziecie ciągle do Chrystusa i zawsze za św. Piotrem powtarzać: «Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego»".

Na zakończenie uroczystości duktor nowo obłóczonych alumnów Marcin Buliński podziękował za dar sutanny, będący wyrazem zaufania Kościoła do nich, podziękował także Księżom Przełożonym, Rodzicom, Rodzinie i alumnom za troskę i okazaną życzliwość. Poprosił o modlitwę, by wytrwali w Bożym powołaniu i doszli do Chrystusowego kapłaństwa.

Także my, czytający te słowa, módlmy się za naszych kleryków, aby wytrwali w powołaniu i w przyszłości jako kapłani mogli służyć wiernym naszej archidiecezji.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2001-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wałbrzych. Pierwszy stopień święceń w rodzinnej parafii

2025-12-20 19:53

[ TEMATY ]

Wałbrzych

bp Marek Mendyk

święcenia diakonatu

ks. Tadeusz Wróbel

ks. Mirosław Benedyk/Niedziela

Obrzęd święceń diakonatu. Nałożenie rąk i modlitwa konsekracyjna, centralny moment liturgii, przez który kandydat zostaje włączony w stan diakonów Kościoła.

Obrzęd święceń diakonatu. Nałożenie rąk i modlitwa konsekracyjna, centralny moment liturgii, przez który kandydat zostaje włączony w stan diakonów Kościoła.

Uroczystość święceń diakonatu była dla wspólnoty parafii św. Józefa Oblubieńca NMP wydarzeniem historycznym.

W sobotę 20 grudnia alumn Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej Paweł Kulesza przyjął sakrament święceń w stopniu diakonatu z rąk bp. Marka Mendyka, który przewodniczył uroczystej liturgii w rodzinnej parafii kandydata. W wydarzeniu uczestniczyła zgromadzona wspólnota parafialna, rodzina nowego diakona, a także społeczność seminaryjna wraz z przełożonymi. Kandydata do święceń przedstawił biskupowi rektor seminarium ks. Tomasz Metelica.
CZYTAJ DALEJ

Nie bój się, zaufaj!

2025-12-15 13:00

Niedziela Ogólnopolska 51/2025, str. 20

[ TEMATY ]

homilia

Karol Porwich/Niedziela

To wydarzenie może poruszyć każdego. Historia odległa w czasie, lecz jakże bliska sercu człowieka. Absolutnie niebanalna, ale z życia wzięta. Józef, cieśla, to człowiek sprawiedliwy, jak podaje nam Ewangelia. Postępuje zgodnie z zasadami, jest uczciwy i prawdomówny, trzyma się ogólnie przyjętych zasad, norm i reguł, które stanowią prawo. Jednocześnie jest już po zaślubinach z Maryją. Wkrótce zamieszkają razem. Życie jednak nie zawsze układa się tak, jak byśmy tego chcieli. Ta wiadomość spada na niego niespodziewanie: jego małżonka jest brzemienna. To, co powinno być radością domu Józefa, staje się nagle przyczyną cierpienia. Nie on jest ojcem. Zna Maryję, kocha Ją, ale nie rozumie tej sprawy. Rozum mówi mu coś innego, a serce dyktuje coś innego. Trzeba wybrać, jakoś się odnaleźć w tej nowej, niekomfortowej sytuacji. Józef ma dylemat. Co zrobić? Postanawia odejść – po cichu, bez rozgłosu, tak, by to ukryć, a przy tym nie skrzywdzić Maryi. To uczciwe rozwiązanie, nikogo nie krzywdzi. Takie jakby salomonowe rozwiązanie na dziś: nic dodać, nic ująć. Sprawiedliwie, pobożnie i po kryjomu.
CZYTAJ DALEJ

Psalm na niedzielę: góra to nie wyrok, ale obietnica

2025-12-21 11:00

[ TEMATY ]

Niedziela

Niedziela

Psalm

Vatican media

Współczesny człowiek często czuje się zagubiony, bo żyje w świecie bez góry. Wszystko jest płaskie, relatywne, bez wierzchołka. Psalm przywraca pionowy wymiar życia. Nie po to, żeby cię przygnieść, ale żeby pokazać, że jest coś wyżej i że warto tam iść. A najpiękniejsze jest to, że na szczycie nie czeka samotność, lecz Oblicze - podkreśla o. Piotr Kwiatek, kapucyn, doktor psychologii, inicjator psalmoterapii w komentarzu Centrum Heschela KUL do psalmu 24 śpiewanego w IV Niedzielę Adwentu.

Jak podkreśla o. Kwiatek, świat czasami „wydaje się za mały dla naszych lęków i za duży dla naszych marzeń. Ziemia kręci się dalej, a my często czujemy się na niej obco trochę jak goście, którzy zapomnieli, że są współwłaścicielami domu”. Natomiast psalm 24 „pokazuje nam, kim naprawdę jesteśmy i dokąd naprawdę idziemy. Jest w nim coś z terapii – nie takiej, która zagłusza ból, ale takiej, która prowadzi przez niego do źródła sensu”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję