W Koziegłówkach wyśpiewali Zmartwychwstanie

Wojciech Mścichowski

WOJCIECH MŚCICHOWSKI

Bądź na bieżąco!

Reklama

Zgodnie z tradycją, w sobotę przed Niedzielą Palmową, w Sanktuarium św. Antoniego w Koziegłówkach, na uroczystej Gali spotkali się laureaci i sympatycy Regionalnego Przeglądu Pieśni Pasyjnej i Pokutnej Koziegłówki - Lgota Górna, aby podążając za Chrystusem zamanifestować swoją wiarę, podziękować za Jego miłość, opłakiwać męczeńską śmierć i głosić radość Zmartwychwstania. Organizatorem tej „muzycznej Drogi Krzyżowej” jest Burmistrz oraz Rada Miasta i Gminy Koziegłowy, Parafia św. Antoniego w Koziegłówkach i Zespół Szkół w Lgocie Górnej, przy współpracy z Regionalnym Ośrodkiem Kultury w Częstochowie, Szkołą Podstawową w Koziegłówkach i modlitewnym wsparciu proboszcza ks. kan. Kazimierza Świerdzy. Patronat nad całością objął Metropolita Częstochowski ks. abp. Wacław Depo i posłanka na sejm RP Jadwiga Wiśniewska. Od początku sercem i duszą Przeglądów są organista Mariusz Torbus i nauczycielka Anna Machura. Koncertową Galę poprzedziła Msza św. z udziałem duchowieństwa, przedstawicieli władz samorządowych, ludzi kultury, uczestników Przeglądu i licznej rzeszy wiernych, której przewodniczył i okolicznościową homilię wygłosił s. bp. Jan Wątroba Kunszt artystyczny wykonawców, prezentowane utwory i szczególny klimat tutejszej świątyni stały się okazja do głębokiej refleksji nad potrzebą wierności Bogu, wdzięczności Chrystusowi za Jego Miłość, potrzebę trwania przy Krzyżu, szczególnie w obecnych czasach prób prześladowania Kościoła.

Sylwetki laureatów przedstawiamy w Galerii Foto, a reportaż z Gali w wydaniu papierowym „Niedzieli Częstochowskiej” z dnia 7 kwietnia b.r.

Galeria foto

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2013-03-25 09:57

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Pielgrzymujemy do kościołów stacyjnych

Niedziela częstochowska 10/2019, str. I

Abp Wacław Depo, Metropolita Częstochowski

[ TEMATY ]

abp Wacław Depo

Wielki Post

Ks. Mariusz Frukacz/Niedziela

Drodzy Bracia w Chrystusowym Kapłaństwie!

CZYTAJ DALEJ

Św. Hubert - prawda i legendy

Niedziela toruńska 44/2003

Ks. Leon Ulatowski

[ TEMATY ]

św. Hubert

en.wikipedia.org

Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy i mity. Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert. Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w. Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza w Kościele wschodnim. Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”. Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię. Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu, że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.

CZYTAJ DALEJ

Czy Prymas Glemp wiedział, że ks. Popiełuszko miał być uwięziony w bunkrze w Kazuniu?

2025-11-03 11:28

Milena Kindziuk

[ TEMATY ]

bł. ks. Jerzy Popiełuszko

41. rocznicę pogrzebu ks. Jerzego Popiełuszk

prymas Polski Józef Glemp

Wikimedia (domena publiczna)

Przy okazji 41. rocznicy pogrzebu ks. Jerzego Popiełuszki (3 listopada) w przestrzeni medialnej pojawiły się informacje, że „prymas Polski Józef Glemp co roku przyjeżdżał do Kazunia i odwiedzał bunkier, w którym zginął ks. Popiełuszko”, ale „ukrywał ten fakt przed opinią publiczną”. Jaka jest prawda na ten temat?

W pogrzebie ks. Jerzego 3 listopada 1984 roku uczestniczyłam z rodziną jako mała dziewczynka. Trzymając mamę za rękę, stałam w tłumie na placu przed kościołem św. Stanisława Kostki w Warszawie i ze zdumieniem obserwowałam ludzi znajdujących się na drzewach oraz na dachach pobliskich domów, a także na balkonach mieszkań. O jedenastej, przy akompaniamencie dzwonów, stanął na balkonie prymas Polski, kard. Józef Glemp jako główny celebrans. Obok niego sześciu biskupów z jednej strony i sześciu księży z drugiej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama