Właśnie zakończył prowadzenie kolejnego kursu ewangelizacyjnego. Wysoki, chudy, w okularach. Zawsze uśmiechnięty. Czasami w sutannie, czasami w bluzie, często z gitarą. Ponad 3 lata temu abp Stanisław Budzik powierzył mu, wtedy kapłanowi z 5-letnim stażem, stworzenie centrum ewangelizacji w Chełmie. Chodziło o to, by jednoczyć wspólnoty ziemi chełmskiej i realizować dwa główne zadania: ewangelizować ludzi słabej wiary bądź zupełnie niewierzących oraz formować tych, którzy już są w Kościele, by podejmowali konkretne misje. – Chyba nam się to już udało – śmieje się ks. Paweł.

Działać zaczął szybko

Księdzem został w 2016 r., ale już jako nastolatek swoje życie powierzył Panu Bogu, wstępując do wspólnoty Odnowa w Duchu Świętym w swoim rodzinnym mieście. – Poznałem wtedy Boga, który działa w niesamowity sposób, który przychodzi do słabych, grzesznych ludzi i się nimi posługuje – opowiada. – Powierzyłem się Mu i poprosiłem, bym był dobrym narzędziem w Jego rękach.

Jako neoprezbiter trafił do sanktuarium Matki Bożej Chełmskiej. – Pamiętam, dostałem informację, że pierwszy rok to taki trochę rok przyglądania się, jak wygląda praca księdza, to nauka, towarzyszenie. Dopiero później można rzeczywiście działać. No cóż, ja zacząłem dosyć szybko. Ponieważ do parafii przyszedł też wtedy nowy proboszcz, razem postanowiliśmy w Wielkim Poście przygotować rekolekcje – zaprosiliśmy na nie ks. Krzysztofa Kralkę – a po nich zorganizować seminarium odnowy wiary. Rozpoczęło je 400 osób. To był dla nas szok. Niektórzy później wrócili do swoich wspólnot, ale powstały też dwie nowe: Wolni w Chrystusie i Przyjaciele Oblubieńca. Do Przyjaciół na samym początku dołączyło 100 osób. Ja zacząłem się tą wspólnotą opiekować – opowiada.

Ksiądz wokalista i gitarzysta

Przyjaciele Oblubieńca, wspólnota założona przez pallotyna ks. Krzysztofa Kralkę, charakteryzuje się m.in. formacją przez kursy ewangelizacyjne, a więc także w Chełmie od razu przy parafii zaczęto takie organizować. – Na początku pomagali nam ewangelizatorzy z Pallotyńskiej Szkoły Nowej Ewangelizacji, ale równocześnie sami się rozwijaliśmy i formowaliśmy – wspomina ks. Gołofit.

Coraz więcej osób wstępowało do Przyjaciół Oblubieńca. W tym czasie wznowił też, po krótkiej przerwie, swą działalność zespół Good God, który ks. Paweł, jeszcze jako kleryk, założył razem z innymi alumnami w seminarium. – To też było trochę niesamowite, bo wydawało nam się, że zespół nie przetrwa próby czasu. Święcenia miały być takim definitywnym pożegnaniem. I choć mieliśmy na koncie ogólnopolskie sukcesy, nagraną płytę, to przecież każdy z nas został skierowany na inną parafię, miał swoje obowiązki. Okazało się jednak, że chęć uwielbienia Boga przez muzykę i pasja, która nie przeszkadza w pełnieniu kapłańskiej posługi, na nowo nas połączyły – mówi ks. Paweł, lider i gitarzysta w zespole. Good God wrócił do koncertowania, nagrywania kolejnych piosenek, do których ks. Paweł pisał teksty, i organizowania spotkań uwielbieniowych. – Jesteśmy chyba jednym z niewielu zespołów w Polsce, w których skład wchodzą księża – przyznaje lider Good God. – To też okazja, by dotrzeć do młodych i pokazać im, że chrześcijaństwo jest pełne radości, która jest wyrażana na zewnątrz.

Wyjść ze strefy komfortu

Gdy pojawił się pomysł stworzenia Chełmskiego Centrum Ewangelizacji (ChCE), młody wikariusz chełmskiego sanktuarium stał się idealnym kandydatem do bycia moderatorem, a przy okazji dyrektorem nowej w diecezji szkoły ewangelizacji. – Niezwykłe było jak wielu ludzi zaangażowało się w Centrum – podkreśla. – I jak wielu chciało się formować, by móc ewangelizować innych. Do rocznej szkoły ewangelizatora, którą przeprowadziliśmy, przyszło 100 osób. Dziś robimy wszystko, by ci, którzy mają tzw. niedzielną wiarę, weszli w żywą relację z Panem Bogiem. Wychodzimy na ulice, udało nam się zorganizować ewangelizację Chełma. Przyjechało do nas 200 ewangelizatorów z całej Polski, by razem z nami chodzić od domu do domu i mówić o Panu Bogu. Jesteśmy zapraszani na rekolekcje, prowadzimy misje parafialne. Teraz uruchomiliśmy też 2-letnią szkołę biblijną – wylicza ks. Paweł. – Jesteśmy otwarci na działanie Ducha Świętego i mnóstwo rzeczy robimy po raz pierwszy, wychodząc ze strefy swojego komfortu. Drugi rok działa też już przy ChCE dyżur modlitwy wstawienniczej. Uformowaliśmy trochę osób, zaangażowaliśmy księży z Chełma. Ludzie przyjeżdżają z różnych miejsc i proszą o modlitwę. Chcemy też od przyszłego roku zaoferować ludziom kierownictwo duchowe on-line. Jest mnóstwo osób mieszkających za granicą, które chcą się rozwijać, a często nie mają dostępu do posługi kapłana. Zależy mi, żeby ludzie z różnych zakątków świata mogli łączyć się ze swoim kierownikiem duchowym – mówi ks. Paweł.

13 kwietnia już po raz drugi ChCE organizuje ogólnopolską konferencję ewangelizacyjną pn. „Twierdza”. – To wydarzenie na 500 osób, spotkanie modlitewno-formacyjne – tłumaczy duchowny. – Chcemy pokazać wierzącym i poszukującym, że wychodzimy do nich z dobrą formacją. Zapraszamy gości, którzy żyją w mocy Ducha Świętego. Chcemy razem uwielbiać Boga i dawać przestrzeń na spotkanie i poznawanie się; pokazywać, że Kościół nadąża za współczesnym światem. Historia się nie zmienia, ale metody jej przedstawiania tak – stwierdza.

Potrzeba nam autentyczności

Dyrektor Chełmskiego Centrum Ewangelizacji ma też ciekawe spojrzenie na współczesną ewangelizację. – W ewangelizacji my, ewangelizatorzy, często popełniamy logistyczny błąd. Stajemy w konkretnym miejscu i tego miejsca wołamy: „Halo! Musisz tu podejść, bo tu jest Bóg, a tam, gdzie stoisz, jest śmierć. Musisz to zmienić”. A powinno to wyglądać w ten sposób, że to ja zostawiam swoje miejsce, idę tam, gdzie jest „owca”, wchodzę w jej „błoto”, zastanawiam się, dlaczego tam jest i dlaczego się zgubiła. W praktyce chodzi o to, by zrozumieć ludzi, którzy żyją inaczej niż my, by przyjąć ich takimi, jacy są, i dopiero później mówić im o Bogu. Trzeba myśleć, co dziś działa, a co nie. Trzeba myśleć, gdzie jest współczesny człowiek i czego dziś potrzebuje. Dzieje Apostolskie bardzo wyraźnie nam pokazują, jak ewangelizować człowieka. Mamy iść z odwagą, nie zamykać się na innych. Bóg sobie poradzi. On wie, co jest potrzebne, by i dziś zbawić ludzi. Musimy też być autentyczni – my, księża, ewangelizatorzy. Jeśli nie potrafimy żyć tak, by słowa Ewangelii materializowały się w naszym życiu, to zawsze będziemy tylko akwizytorami, którzy próbują wcisnąć komuś produkt, w który sami nie wierzą.