Wspomnienie Matki Bożej Bolesnej przypada dzień po święcie Podwyższenia Krzyża Świętego. W Wałbrzychu, któremu patronuje Matka Boża w znaku piety, jest obchodzone szczególnie
Nieopodal wałbrzyskiego rynku znajduje się mały, lecz wyjątkowy kościółek. Ludowe podania wskazują, że kościółek powstał w miejscu cudownego zdarzenia, które dotyczyło rycerza w czasach średniowiecza. Jeszcze inne, znacznie młodsze, bo z początku XX wieku, podaje, że w czasie konsekracji nowo wybudowanego kościoła Aniołów Stróżów, w pobliskim kościółku zaczęły bić samoczynnie dzwony. Te, jak i inne podania, wskazują na wyjątkowość i cudowność tego miejsca. To wszystko za sprawą Matki Bożej, która w znaku piety króluje od wieków w tym najmniejszym, a zarazem najpiękniejszym i najstarszym wałbrzyskim kościółku.
Reklama
Kościółek Matki Bożej Bolesnej, który ma tytuł sanktuarium, od wieków jest celem pielgrzymek. Pierwszy drewniany kościółek w miejscu obecnego powstał już ok. 1305 r. Przebudowany został w 1428 r. na świątynię murowaną. Kościółek jest niemym świadkiem wielu tragedii, które dotykały ludność na przestrzeni wieków. „Matka Boska nie opuściła wałbrzyszan, nawet wtedy, gdy epidemia dżumy i tyfusu pochłonęła w latach 1637-41 połowę miasta. Modlono się przed nią w dzień i noc na klęczkach, leżano krzyżem, składano liczne wota z wdzięczności za ocalenie. Po 3-letniej udręce cud Boży został uproszony i zaraza ustała”. Również podczas burzliwych czasów reformacji, gdzie obok kościółka powstawał znacznie większy zbór ewangelicki, Matka Boża uchroniła swoją świątynię od innowierców. W kościółku nigdy nie zostało odprawione żadne nabożeństwo ewangelickie. Obecny kształt kościółka maryjnego pochodzi z 1718 r. Budowa trwała cztery lata. Prowadziło ją 500 zubożałych parafian. Prace budowlane rozpoczął ks. Georg Weizer – kapłan z Polski.
Maj 2010 r. zapisał się w historii wałbrzyskiego sanktuarium w sposób wyjątkowy. Po podjęciu uchwały przez Radę Miejską Wałbrzycha, Matka Boża Bolesna, która od wieków znajduje się tu w znaku piety, została ogłoszona patronką miasta. Sama propozycja ustanowienia Matki Bożej Bolesnej patronką miasta nie spotkała się z początku z akceptacją wielu radnych. Podczas jednej z sesji Rady Miasta doszło do wymiany zdań, przez co oburzeni kapłani wałbrzyskich parafii wyszli z sali obrad w znaku protestu. Jak wspomina wielokrotnie podczas kazań i innych okazji główny inicjator i dawny kustosz sanktuarium – ks. prałat Bogusław Wermiński, wiele trudu i wysiłku kosztowało ustanowienie Matki Bożej Bolesnej patronką Wałbrzycha. Czasami brakowało nawet nadziei. Ale od 2010 r. w sanktuarium corocznie gromadzą się wałbrzyszanie wraz z duchowieństwem, uczestnicząc w Jerychu różańcowym i nowennie przed odpustem, który przypada 15 września.
Reklama
W tym roku Jerycho różańcowe rozpoczęło się 9 września. Codziennie, aż do dnia odpustu w sanktuarium dzień i noc odbywało się czuwanie, w którym uczestniczyli mieszkańcy miasta i okolic. Jerycho było animowane przez Zofię Szczur, która wiernie trwała na modlitwie wraz licznie zgromadzonymi mieszkańcami. Cudownie jest idąc miastem, które już powoli zasypia, słuchać śpiewu ludzi z małego kościółka: „Idźmy tulmy się jak dziatki, do serca Maryi Matki”. Aż ciarki przechodzą, jak słychać te piękne słowa pieśni na ulicach miasta – relacjonuje jedna z parafianek.
Sam odpust ku czci Matki Bożej Bolesnej rozpoczął się Mszą św. w kolegiacie Aniołów Stróżów o godz. 18. Uroczystości przewodniczył ks. infułat Józef Strugarek w asyście licznie zgromadzonych kapłanów z Wałbrzycha i okolic. Homilię wygłosił wieloletni proboszcz parafii – ks. prałat Bogusław Wermiński, który na początku przytoczył zebranym wiernym wiersz o Matce Bożej Bolesnej, wałbrzyskiej patronce. Został on napisany przez znanego wielu wałbrzyszanom, lecz już nieżyjącego organistę kolegiaty – Leonarda Przybyszewskiego: „Lud swej Matki też nie zasmuci, mając oparcie w Niej i nadzieję. Taka nadzieja zawieść nie może, dlatego wszystkie Wałbrzycha domy Jej wizerunek niosą w pokorze, aby Jej składać modły, pokłony”.
Dalej kaznodzieja w swoim płomiennym kazaniu przytaczał fakty historyczne, wspominając, że naród polski zawdzięcza Matce Bożej opiekę w czasach udręki i zniewolenia. Kończąc, zachęcił, aby każdy ofiarował swoje intencje w najprostszej modlitwie i zaniósł je w ten szczególny dzień, w obecności cudownej figury Matki Bożej, przez jej wstawiennictwo przed Boży tron.
Na zakończenie Mszy św. tradycyjnie odbyła się uroczysta procesja, w akompaniamencie muzyki orkiestry górniczej. Licznie zgromadzony lud wierny, odprowadził swoją patronkę do jej malutkiego kościółka, aby tam nadal wypraszać zdroje łask. Już od ponad 700 lat Matka Boża Bolesna wiernie wysłuchuje modlitw pełnych trosk.
Od lewej: patriarcha maronicki Mar Béchara Boutros Rai i ks. dr Waldemar Cisło
Ks. Cisło: W Europie imigranci próbowali w swoich ośrodkach wprowadzać prawo szariatu. I z takimi ludźmi mamy do czynienia - mówi portalowi wPolityce.pl ks. Waldemar Cisło z Organizacji Pomoc Kościołowi w Potrzebie.
wPolityce.pl: W lutym brytyjskie media donosiły, że Państwo Islamskie grozi Europie falą masowych migracji, które zostaną przez PI wykorzystane do lokowania terrorystów na naszym kontynencie. Dziś widzimy falę imigracji do UE, a papież Franciszek wzywa do przyjmowania uchodźców. Jak chrześcijanie powinni się odnosić do tego problemu?
Ks. Waldemar Cisło, Pomoc Kościołowi w Potrzebie: Pamiętajmy również o wcześniejszym apelu Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, który został wzmocniony obecnie słowami papieża Franciszka. Jako chrześcijanin te odezwy odczytuje, jako nakaz Ewangelii: głodnych nakarmić, spragnionych napoić, bezdomnych w dom przyjąć. Na pewno chrześcijanie nie uchylają się od tego obowiązku. Jeśli ktoś stanie pod naszym domem, głodny czy spragniony, na pewno pomożemy. Tak przecież już się dzieje, tak było w Erbilu w Iraku, gdzie 100 tysięcy osób stanęło na ulicach. Miejscowy arcybiskup pisał do naszej organizacji z pytaniem co robić. Otworzono wtedy kościoły i przyjęto uchodźców. Kościół zawsze się tak zachowuje.
Dziś ci ludzie przyjeżdżają z zupełnie innych kręgów kulturowych do Europy, a mieszkańcy krajów europejskich czują zagrożenie. Słusznie?
To druga strona tego problemu. Mamy przecież, jako osoby myślące, świadomość, że należy oczekiwać od rządu, by dbał o nasze bezpieczeństwo. A ci, którzy trafiają do Europy, to nie tylko ludzie, którzy uciekają ratując życie. Ludziom, którzy są zagrożeni należy pomóc - rodzinom, dzieciom, kobietom. Wiemy, że chrześcijan się morduje w Iraku, czy Syrii. Trudno jednak nie mieć obaw związanych z migracjami. Protesty związane z migracjami są już widoczne, obawy również mają Polacy. To trzeba zrozumieć, ludzie mają prawo się obawiać. Przecież wszyscy widzą, co dzieje się w Syrii czy Iraku. My nie chcemy tego u siebie.
Widać coraz mocniejszą presję na Polskę, by przyjmowała uchodźców. Mówi się, że każda parafia może przyjąć kogoś, że to nie powinien być kłopot…
Dziś przekonuje się nas, że mowa o stosunkowo niewielkiej liczbie. Pytano mnie, ile parafii jest w Polsce. A gdy powiedziałem, że około 11 tysięcy, usłyszałem, że w takim razie można spokojnie przyjąć w Polsce około 60 tysięcy osób. Parafie są rzeczywiście w stanie nakarmić tyle ludzi. Ale co potem? Przecież Kościół czy parafie nie mają środków, by utrzymywać tych ludzi latami. A choćby nauka języka polskiego to sprawa na lata. Bądźmy realistami. Oczywiście trzeba udzielać doraźnej pomocy, bez względu na to, z kim mamy do czynienia. W Holmes, czy Aleppo karmimy każdego potrzebującego, w szpitalach nie pytamy, czy ktoś jest muzułmaninem czy chrześcijaninem. Pomagamy każdemu. Przykro, że nie ma tu wzajemności.
Papież jednak wzywa jednoznacznie do pomocy i przyjmowania uchodźców.
W sensie moralnym spełnimy wołanie papieża. Powiem, że Kościół w Polsce od 2009 roku obchodzi dzień solidarności z Kościołem Prześladowanym. Zbieramy pieniądze dla Syrii i Iraku. Przekazaliśmy do tej pory już 6 milionów złotych, by tym ludziom pomóc na miejscu. Jak na polskie możliwości to nie jest mało. To bardzo duży wysiłek polskiego Kościoła. My wciąż przekazujemy te pieniądze, pomagamy na miejscu. W Erbilu pomagamy dzieciom wyjść z wojennej traumy. Kościół pomaga mądrze, ma miejscu. W Erbilu jest obóz, w którym mieszkało ponad 700 osób. Dziś już tylko 500. W ciągu roku 200 osób się wyprowadziło, znalazło pracę, mieszkanie i pozostało na miejscu.
Czy w księdza ocenie jest dziś możliwość odsiania tych, którzy przybywają do Europy z wrogimi zamiarami? Czy Polska może sprawić, że trafią do nas rzeczywiście jedynie ludzie pewni, którzy uciekają przed śmiercią?
Terroryści to nie są idioci. Jeśli takie armie i służby, jak amerykańskie czy z krajów arabskich nie potrafiły sobie poradzić z tym problemem, to nasze służby sobie mają poradzić? To naiwne.
Rząd Polski jest dziś pod presją i musi podjąć decyzję, czy godzi się na przyjęcie dziesiątek tysięcy uchodźców. Co ksiądz doradziłby władzy w tej sprawie?
Przede wszystkim należy pytać rząd, jak Polsce poszło z Polakami z Donbasu. Czy to samo chcą powtórzyć? Nie mamy przecież ośrodków dla uchodźców, nie mamy przygotowanych służb. Nie ma zrozumienia, na czym polegają różnice kulturowe i co z nich wynika. Słyszeliśmy, co się działo w ośrodkach dla imigrantów. Wiemy, że w Europie imigranci próbowali w tych ośrodkach wprowadzać prawo szariatu. Z takimi ludźmi mamy do czynienia. Musimy brać na poważnie obawy naszych obywateli.
Dziś Unia Europejska mówi o 160 tysiącach emigracji. Czy to już koniec? Czy należy się przygotować na znacznie większą falę?
Należy sobie na początek postawić pytanie. Dziś mówi się nawet o fali 5 milionów uciekinierów z Syrii. Tyle osób chce się stamtąd wydostać. Kolejnych kilka milionów ludzi chce uciekać z Iraku. Kolejne setki milionów chcą uciec z Afryki. Czy Europa jest gotowa na przyjęcie tych ludzi? Jeśli uznamy, że tak, to działajmy i przyjmujmy ich. Ale rzeczywiście jesteśmy na to gotowi? Bo przygotowani na pewnie nie jesteśmy.
Czy jest szansa pomóc im na miejscu? Czy takie działania mają szanse powodzenia?
Właśnie tak powinniśmy działać. Organizacja Pomóc Kościołowi w Potrzebie już kilka lat temu zwracała światu uwagę na to, co działo się w Syrii i Iraku. To spotkało się jednak z milczeniem. Unia Europejska nie była nawet w stanie przyjąć stanowiska bardzo radykalnie potępiającego rzezie i pogromy chrześcijan. Dziś ten problem mamy u siebie. Gdybyśmy wtedy reagowali, sytuacja byłaby zupełnie inna. Warto również wskazać na hipokryzję USA w tej sprawie. Amerykanie zdestabilizowali sytuację na Bliskim Wschodzie. A teraz mówią, że życzą UE pozytywnego rozwiązania problemu migracji. To jest postawa kogoś kto „namieszał”? Oni rozwalili Bliski Wschód, umyli ręce, a dziś patrzą jak idioci co się dzieje.
Rozmawiał Stanisław Żaryn
Rodzicielstwo jest dziś postrzegane bardziej jako "zaplanowane przedsięwzięcie" niż "naturalny etap", choć decyzję o byciu rodzicem kobiety podejmują wcześniej niż mężczyźni. O wynikach pogłębionego badania jakościowego na temat motywacji rodzicielskich Polek i Polaków w kontekście społeczno-kulturowym rozmawiano w czwartek w Sejmie.
Badania jakościowe na temat motywacji rodzicielskich Polek i Polaków w kontekście społeczno-kulturowym przeprowadziła firma badawcza Badania i Działania we współpracy z ARC Rynek i Opinia oraz PBS. Omówiono je na posiedzeniu Parlamentarnego Zespołu ds. przyszłości demograficznej Polski.
Informujemy, że zarówno klasztor #JasnaGóra, jak i żaden z #paulini, nigdy nie był i nie jest zaangażowany w produkcję i dystrybucję jakichkolwiek leków na cukrzycę. W reklamie rzekomego leku bezprawnie wykorzystano wizerunki zakonników z Jasnej Góry!
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
