Zegnij kolana…

Nabożeństwo 40-godzinne to wielowiekowy zwyczaj w Kościele, a na Jasnej Górze wciąż pielęgnowany, że w ostatnie dni karnawału wierni zapraszani są do modlitwy trwania przed Jezusem Eucharystycznym. - Obok intencji wynagradzających polecane będą intencje papieża, ale też teraz szczególnie za Franciszka w jego chorobie i cierpieniu, o pokój w ludzkich sercach i w świecie, zwłaszcza w Ukrainie, w Ziemi Świętej, za prześladowanych chrześcijan - do modlitwy zachęca kustosz Jasnej Góry, o. Waldemar Pastusiak.

Nabożeństwo to polega na nieustannej, trwającej czterdzieści godzin modlitwie przed uroczyście wystawionym Najświętszym Sakramentem. Jak przypomina o. Marcin Minczyński adoracja trwa 40 godzin przede wszystkim dla upamiętnienia czasu, jaki według tradycji ciało Zbawiciela było złożone w grobie. Liczba 40 jest często wymieniana w Biblii i zawsze oznacza święty czas: przed rozpoczęciem nauczania Jezus przebywał na pustyni przez 40 dni, tyle samo czasu padał deszcz w trakcie potopu, Żydzi wędrowali przez pustynię przez 40 lat, by wejść do Ziemi Obiecanej. - To, co niewątpliwie zawsze było istotne w tej modlitwie, to jej charakter ekspiacyjny, ale też zawierzenie Bogu różnych trudnych aktualnych spraw - wyjaśnia o. Minczyński.

Dzięki ciągłości czterdziestogodzinnego nabożeństwa przerodziło się ono w adorację wieczystą. Od roku 1534 wystawiano Najświętszy Sakrament do adoracji w monstrancji.

O. Minczyński podkreśla, że nabożeństwo czterdziestogodzinne to ważny i potrzebny czas zatrzymania i zwrócenia uwagi na tego, który jest Cierpiącym Sługą Jahwe i daje się nam bez reszty, daje nam swoja miłość, szczególnie objawianą w tajemnicy Eucharystii, która czerpie z krzyża i zmartwychwstania, co rozważamy w Wielkim Poście i czasie paschalnym

Przy ołtarzu głównym Bazyliki jasnogórskiej wierni mogą od dzisiaj do wtorku uczestniczyć we Mszy św. i nieszporach eucharystycznych, a także indywidualnie adorować Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Nabożeństwo rozpoczęła dziś Msza św. o godz. 11.00 sprawowana w Bazylice. Po niej adoracja Najświętszego Sakramentu trwać będzie do Apelu Jasnogórskiego. Jutro i we wtorek odbywać się będzie od godz. 5.00 do 21.00. Zakończy się nieszporami eucharystycznymi we wtorek, 4 marca.

W ciszy i w milczeniu - najbardziej niesamowity dialog świata

- Adoracja jest trudna - przyznaje posługujący na Jasnej Górze o. Adrian Urbanek. Jak wyjaśnia, jest ona wprost przeciwna do stylu życia jaki przyjmujemy i jaki jest teraz promowany. To styl aktywizmu, przesadnej spontaniczności, które rodzą powierzchowność, nawyk dominacji człowieka także na modlitwie. Podkreśla, że „na adoracji Najświętszego Sakramentu chodzi przede wszystkim o to, aby dać czas Panu Bogu”.

Zakonnik przyznaje też, że dla niego ważne jest gdy Najświętszy Sakrament jest wystawiony. - Wciąż adoracji się uczę. Jest ona dla mnie zatrzymaniem, oddechem i przede wszystkim spojrzeniem w siebie, bo, podkreślam, są w nas pewne niepokoje, lęki, one podczas tej modlitwy niejako wychodzą z ukrycia. I wtedy mogę je razem z Bogiem bardzo mocno zweryfikować. Nie należy się z nimi siłować. To również jest dar od Boga, dzięki któremu można wiele dowiedzieć się o sobie.

- Kiedy człowiek staje przed Panem Bogiem, zobaczy siebie w obliczu Boga, to wtedy łatwiej nasze problemy uspokoić - zapewnia o. Urbanek. Zauważa też, że np. wiele rozproszeń, roztargnień, na które się tak uskarżamy na Mszy św., albo nawet i nudy, bierze się stąd, że nie wchodzimy w swoim życiu w ciszę adoracji. - Taki przykład - wiadro z wodą. Jeżeli człowiek przeniesie to wiadro kilka kroków i postawi je na ziemi, to nie ma szans przejrzeć się w tafli wody, bo jest ona rozbujana, obraz jest rozmyty. Ale kiedy woda się uspokoi, to można się w jej tafli zobaczyć. I my jesteśmy tego właśnie obrazem - przekonuje paulin. Zapewnia, że najlepsza adoracja jest wtedy, kiedy człowiek po prostu usiądzie i wpatruje się w Jezusa. O. Urbanek uśmiecha się że w zwłaszcza w seminarium duża część jego adoracji była „w jakiś sposób przespana, bo nigdzie się tak dobrze nie śpi jak przed Panem Jezusem. - Rzeczywiście, nawet tak po ludzku patrząc, były momenty, kiedy przed Bogiem musiałem się obudzić, ale to też pokazuje, że przed Jezusem jesteśmy po prostu sobą. To też pokazuje, że adoracja nie jest po to, aby wiele Bogu mówić, ale aby chcieć słuchać - dopowiada.

Kolana zgięte - człowiek podniesiony

O. Grzegorz Staszak także paulin posługujący na Jasnej Górze, codziennej adoracji Najświętszego Sakramentu jest wierny od lat. Podkreśla, że już samo pragnienie spotkania z Bogiem jest łaską. Klękając przed Najświętszym Sakramentem, odpowiadamy na zaproszenie i otwieramy się na współpracę z Tym, który nas kocha. I oto rozpoczyna się dialog. W przestrzeni adoracji możemy także zamienić się „rolami” z Bogiem. Człowiek z całym sercem i myślą zajmuje się Bogiem, a On naszymi sprawami. Jak przyznaje o. Grzegorz wejście w adorację to też wejście w pokorę: Boga, który ukryty jest pod postacią Hostii i własnych ograniczeń, i fizycznych i duchowych. - Czasami jest to czas silnej walki duchowej, są zmagania, nie mam żadnego komfortu, walczę tylko, żeby być, i Pan przyjmuje te zmagania - mówi zakonnik.

- Adoracja to bezinteresowna miłość. Jestem z Jezusem tylko dlatego, że Go kocham. Tylko tyle i aż tyle - podkreśla o. Staszak.

Na adoracji Najświętszego Sakramentu rodzą się też powołania zakonne i kapłańskie. - Początkiem mojego powołania, kiedy zrodziła się ta myśl, to była adoracja Jezusa w Najświętszym Sakramencie w Wielką Sobotę. Ta myśl towarzyszyła mi przez cały okres świąt, później odeszła, ale wracała nieustannie. I wierzę, że Jezus w tej cichości Najświętszego Sakramentu tak przemówił do mojego serca - opowiadał o swojej drodze do kapłaństwa o. Łukasz Filipiuk, paulin posługujący w Krakowie.

- Adoracja Jezusa w Najświętszym Sakramencie to spotkanie z Bogiem żywym i prawdziwym, który chce wlewać harmonię w nasze serca, działać w nas - zachęcał o. Piotr Łoza, który sprawował dziś Mszę św. w Bazylice na rozpoczęcie nabożeństwa 40-godzinnego.

- Przez cud Eucharystii i naszej wiary adoracja jest zajrzeniem na drugą stronę wieczności - podkreśla o. Urbanek.